بهزاد آرا – عشق

من آشنا کردم تو را با عشق
با صد هزار عزیزمُ خواهش
بال و پرت دادم که یک روزی
پر گیری از من سمت آرامش

این بود جواب عشق و آزادی
به به چه چیزی یادِ من دادی
خودم کردم که تو جای تشکر
به بندِ عشق یک بیگانه تن دادی

خودم کردم که لعنت بر تو ای عشق
چه درد بیعلاجیست درتو ای عشق
چرا عاشق تهش تکلیف ندارد
اوایل خیر و اخر شر تو ای عشق

خیالت راحته راحت نگارم فراموشی گرفتم یاد ندارم
چه کردم با خودم روزم چنین است
هوا بودم ولی اینجا زمین است

خودم کردم که لعنت